2017/26800 nolu Ferdî Müracaat sonucunda Anayasa Mahkemesi karadına özetle şu tabirler kullanıldı:
‘..Sonuç olarak müracaatçı tarafından ileri sürülen konuların genel bir sıkıntıya işaret etmediği, Anayasanın uygulanması ve yorumlanması yahut temel hakların kapsamının ve hudutlarının belirlenmesi açısından da değer taşımadığı sonucuna varılmıştır. Ayrıyeten müracaatçının öne sürdüğü konular ile müracaatın şartları da Anayasa Mahkemesinin müracaatçının kıymetli bir ziyan uğradığına karar vermesi açısından kâfi görülmemiştir.’
Müracaatçı, kelam konusu sürece karşı Ankara 1. Yönetim Mahkemesinde iptal davası açmıştır. Birinci derece mahkemesi 14/3/2013 tarihinde davayı reddetmiştir.
Ret kararında, müracaatçının da ortalarında olduğu on beş kişilik bir kümenin Sendika ismine açılan tanıtım masası ve el ilanları ile ilgili olarak yönetimden müsaade almadığı tabir edilmiştir. Kararda, Sendika üyelerinin 25/6/2001 tarihli ve 4688 sayılı Kamu Vazifelileri Sendikaları ve Toplu Kontrat Kanunu’nun 18. hususuna nazaran iş saatleri içinde sendika yahut konfederasyonların anılan Kanun’da belirtilen faaliyetlerine patronun müsaadesi ile katılabilecekleri, somut olayda müsaade alınmamış olması nedeniyle sürecin hukuka uygun olduğu belirtilmiştir.
Müracaatçının itirazı üzerine Ankara Bölge Yönetim Mahkemesi (1. Kurul) 21/5/2014 tarihinde birinci derece mahkemesi kararını onamıştır. Karar düzeltme talebini ise Bölge Yönetim Mahkemesi 17/12/2014 tarihinde reddetmiştir.
Kişisel Müracaatın ayrıntılarında neler yer alıyor?
MÜRACAATIN KONUSU
Müracaat, müsaadesiz tanıtım masası açan ve sendika ismine afiş dağıtanın yazılı olarak ikaz edilmesi nedeniyle tabir özgürlüğünün ihlal edildiği savına ilişkindir.
OLAY VE OLGULAR
Müracaat formu ve eklerinde söz edildiği biçimiyle olaylar özetle şöyledir:
1976 doğumlu olan müracaatçı, Hacettepe Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi İktisat Kısmında araştırma vazifelisi olarak vazife yapmaktadır. Müracaatçı, Eğitim ve Bilim İşçileri Sendikası (EĞİTİM-SEN/Sendika) üyesidir.
Müracaatçı, anılan Üniversitenin Beytepe Yerleşkesinde 2/11/2010 tarihinde bir küme akademik ve idari çalışanla birlikte kütüphane önünde evvelden müsaade almaksızın EĞİTİM-SEN ismine tanıtım masası açmış ve “Öğrencime Dokunma ve Asistan Kıyımına Hayır” başlıklı el ilanları dağıtmıştır.
Belirtilen hareket nedeniyle müracaatçı hakkında yönetim tarafından disiplin soruşturması açılmıştır. 9/3/2011 tarihli süreç ile müracaatçının 21/8/1982 tarihli ve 17789 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren mülga Yükseköğretim Kurumları Yönetici, Öğretim Elemanı ve Memurları Disiplin Yönetmeliği’nin (Yönetmelik) 5. unsurunun (a) bendine nazaran kurumlarca belirtilen metot ve temellerin yerine getirilmesinde kayıtsızlık göstermek yahut sistemsiz davranmak disiplin hatasını işlediği sabit görülmüştür. Müracaatçının uyarma cezası ile cezalandırılması gerektiği halde olumlu sicili dikkate alınmak suretiyle anılan Yönetmelik’in 16. hususu uygulanarak cezai nitelikte olmamak üzere bu kereye mahsus uyarılmasına karar verilmiştir. Disiplin dışı davranışların devamı halinde müracaatçı hakkında gerekli cezai sürecin yapılacağı kendisine bildirilmiştir.
Müracaatçı, kelam konusu sürece karşı Ankara 1. Yönetim Mahkemesinde iptal davası açmıştır. Birinci derece mahkemesi 14/3/2013 tarihinde davayı reddetmiştir.
Ret kararında, müracaatçının da ortalarında olduğu on beş kişilik bir kümenin Sendika ismine açılan tanıtım masası ve el ilanları ile ilgili olarak yönetimden müsaade almadığı söz edilmiştir. Kararda, Sendika üyelerinin 25/6/2001 tarihli ve 4688 sayılı Kamu Vazifelileri Sendikaları ve Toplu Kontrat Kanunu’nun 18. hususuna nazaran iş saatleri içinde sendika yahut konfederasyonların anılan Kanun’da belirtilen faaliyetlerine patronun müsaadesi ile katılabilecekleri, somut olayda müsaade alınmamış olması nedeniyle sürecin hukuka uygun olduğu belirtilmiştir.
Müracaatçının itirazı üzerine Ankara Bölge Yönetim Mahkemesi (1. Kurul) 21/5/2014 tarihinde birinci derece mahkemesi kararını onamıştır. Karar düzeltme talebini ise Bölge Yönetim Mahkemesi 17/12/2014 tarihinde reddetmiştir.
Bu karar müracaatçıya 19/1/2015 tarihinde bildiri edilmiştir.
Müracaatçı 18/2/2015 tarihinde kişisel müracaatta bulunmuştur.
İLGİLİ MEVZUATTA NELER YER ALIYOR?
A. Ulusal Hukuk
Yönetmelik’in “Uyarma cezası” kenar başlıklı 5. unsurunun ilgili kısmı şöyledir:
” Uyarma cezasını gerektiren fiil ve haller şunlardır:
a – Verilen buyruk ve misyonların tam ve vaktinde yapılmasında, misyon mahallinde kurumlarca belirlenen metot ve temellerin yerine getirilmesinde, misyona ilgili resmi evrak, araç ve gereçlerin korunması, kullanılması ve bakımında kayıtsızlık göstermek yahut sistemsiz davranmak,…”
Yönetmelik’in “İyi halin değerlendirilmesi” kenar başlıklı 16. hususu şöyledir: “Geçmiş hizmetleri sırasında çalışmaları olumlu olan ve uygun yahut çok uygun derecede sicil alan yönetici ve öğretim elemanları ile memurlar ve başka işçi için verilecek cezalarda bir derece hafif olanı uygulanabilir.”
Danıştay Onikinci Dairesinin 23/3/2016 tarihli ve E.2012/9161, K.2016/1578 sayılı kararının ilgili kısımları şöyledir:
“Dava; davalı yönetim bünyesinde hukuk müşaviri olarak misyon yapan davacı tarafından disiplin cezası olmaksızın uyarılması yolundaki … işlemlerile … uyarma cezasının ve … inceleme raporunun iptali istemiyle açılmıştır.
Yönetim Mahkemesince, [davacının]. disiplin cezası olmaksızın yazılı olarak uyarılması ise yönetimlerin iç işleyişine yönelik ceza niteliği olmayan yazışma niteliğinde olduğundan, tek başına hukuksal sebepler doğuran, davacının durumunda değişiklik yapacak kesin ve yürütülebilir süreçler olmadığından aslının incelenme olanağıbulunmadığı[ndan]. davanın reddine karar verilmiştir.
(.)
Davacının tavır ve davranışlarında gerekli dikkat ve itinası göstermesi gerektiği konusunun bildirilmesine ait süreçler; her ne kadar kamu vazifelilerinin disiplin cezaları dışında ve disiplin cezası niteliği taşımayan bir biçimde yazılı olarak ikaz edilmelerine imkan tanıyan bir düzenleme bulunmaması nedeniyle disiplin cezası niteliği taşımasa da, davacının özlük evrakında bulunan bu sürecin davalı yönetimin davacı hakkında takdir yetkisini kullanacağı çeşitli süreçlerde dikkate alınabilecek olması karşısında, davacının türel durumunu etkileyebileceği ve bu nedenle de idari davaya mevzu olacak kesin ve yürütülmesi zorunluişlemler niteliğinde olduğu açıktır.
Bu durumda uyuşmazlığın temelinin incelenerek bir karar verilmesi gerekirken, davacının tavır ve davranışlarında gerekli dikkat ve ihtimamı göstermesi gerektiği formunda yazılı olarak ikaz edilmesi süreçlerinden kaynaklanan uyuşmazlıklarda, idari davaya husus olabilecek kesin ve yürütülmesi mecburî bir idari süreç bulunmadığı gerekçesiyle davanın . incelenmeksizin reddinde hukuka uyarlık bulunmamaktadır.”
B. Milletlerarası Hukuk
1/6/2010 tarihinde yürürlüğe giren 14 No.lu Protokol’ün 20. unsuruyla Avrupa İnsan Hakları Mukavelesi’nin (Sözleşme) 35. unsuruna “önemli bir ziyan görmemiş olma” kabul edilemezlik kriteri olarak eklenmiştir. Bu unsura nazaran Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), önüne gelen müracaatta müracaatçının değerli bir ziyana uğramadığını tespit ederse bu başvuruyu kabul edilemez bulabilecektir. Ama bu kriterin uygulanmasının hakkaniyete karşıt sonuçlar doğurmasını tedbire maksadına dönük iki esirgeyici öge kabul edilmiştir. Bu ögeler, insan haklarına hürmet prensibinin müracaatın asıldan incelenmesini gerektirmesi ile davanın ulusal bir mahkeme tarafından gereği üzere incelenmiş olmasıdır.
AİHM, bu yeni kriterin Mukavele ve protokolleri ile teminat altına alınan hakların Avrupa seviyesinde korunmasını sağlama istikametindeki temel vazifesine ağırlaşması için oluşturulduğunu belirtmiştir (Stefanescu/Romanya (k.k.), B. No: 11774/04, 12/4/2011, § 35). De minimis non curat praetor (Hakim değersiz ve küçük işlerle uğraşmaz.) prensibinden doğan bu yeni kabul edilebilirlik koşulu, bir hak ihlalinin ne derece gerçek olursa olsun memleketler arası bir mahkeme tarafından incelenmeyi gerektirecek taban bir yük seviyesine ulaşması gerektiği görüşüne dayanır (Korolev/Rusya (k.k.), B. No: 25551/05, 1/7/2010). Bu düzeyin değerlendirilmesinde ise ihlal edildiği sav edilen hakkın tabiatı, ihlal tezinin ciddiyeti ve ihlalin müracaatçının ferdî durumu üzerinde oluşturacağı mümkün sonuçlar gözönünde bulundurulur (Giusti/İtalya, B. No: 13175/03, 18/10/2011, § 34).
AİHM, bu kriteri uygularken müracaatçının değerli bir ziyan görüp görmediğini, Mukavele ve eki protokollerinde tanımlandığı biçimiyle insan haklarına hürmet konusunun şikayetin temeli bakımından bir inceleme gerektirip gerektirmediğini, davanın ulusal mahkeme tarafından gereği üzere incelenip incelenmediğini ele almaktadır (Tayfun Görgün/Türkiye (k.k.), B. No: 42978/06, 16/9/2014).
Müracaatçının kıymetli bir ziyan görüp görmediğinin tespitinde kendi özel koşulları içinde müracaatçının yaşadığı dezavantajın gözönünde bulundurulması gerekir. Bu noktada nakdî fiyat kıymetli olmakla birlikte her vakit tek ölçüt değildir. Ayrıyeten olayda müracaatçı için değerli bir prensip sorunu kelam konusu olabilir lakin bu durum AİHM açısından müracaatçının kıymetli bir ziyan gördüğü sonucuna varmak için kâfi olmayıp müracaatçının subjektif niyetinin objektif ögelerle da haklılaştırılması gerekir (Korolev/Rusya).
Mukavele ve protokollerinin teminat altına aldığı insan haklarına hürmetin müracaatın temelden incelenmesini gerektirip gerektirmediği hususuyla ilgili olarak AİHM,başvurunun davalı devletin Kontrat kapsamındaki yükümlülüğünün netleştirilmesi yahut davalı devletin yapısal bir eksikliği gidermeye teşvik edilmesi muhtaçlığının olduğu durumlar üzere Kontrat gerekliliklerinin yerine getirilmesini etkileyen genel nitelikte bir mevzuyu gündeme getirdiği durumlarda müracaatın asıldan incelenmesi gerekeceğini belirtmiştir (Zwinkels/Hollanda (k.k.), B. No: 16593/10, 9/10/2012, § 28).
Bu kapsamda AİHM, kelam konusu kriter getirilmeden evvel de önüne gelmiş olan Sözleşme’yle ilgili konularda açık ve çokça uygulanmış olan bir içtihadın bulunması durumunda bu incelemenin yapılmasının gerekli olmadığına hükmettiğini (Van Houten/Hollanda (kayıttan düşürme), B. No: 25149/03; CEDH 2005-IX ve Kavak/Türkiye (k.k.), B. No: 34719/04, 37472/05, 19/5/2009) hatırlatarak AİHM içtihatlarını genişletebilecek yahut bunlara katkı sağlayabilecek nitelikte olmayan müracaatları incelemediğini belirtmektedir (Tayfun Görgün/Türkiye).
Ayrıyeten AİHM’e nazaran kıymetli bir ziyan görmemiş olma kabul edilebilirlik kriterinin Mukavele kapsamında teminata alınan rastgele bir hakka uygulanması kısıtlanmamıştır (Sylka/Polonya (k.k.), B. No: 19219/07, 3/6/2014).
İNCELEME VE MÜNASEBET
Mahkemenin 6/3/2019 tarihinde yapmış olduğu toplantıda müracaat incelenip gereği düşünüldü:
A. Müracaatçının Argümanları
Müracaatçı; Sendika ismine açılan tanıtım masasında dağıttığı el ilanları nedeniyle hakkında açılan disiplin soruşturması sonucunda cezai nitelikte olmamak üzere bir sefere mahsus olmak koşuluyla yazılı olarak uyarılmasına karar verildiğini, temelinde sendikal çalışmalar bulunan kelam konusu sürecin kendisine ve öbür Sendika üyelerine karşı gözdağı verme ve kendilerini yıldırma hedefli olduğunu belirterek örgütlenme özgürlüğünün ve sendika hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.
Müracaatçı ayrıyeten kendisine uygulanan yaptırım özlük evrakında yer alacağından bu yaptırımın ileride atama, yükselme ve misyona son verme üzere süreçlerde dikkate alınacağını ve sendikal faaliyetlere iştirak konusunda caydırıcı nitelikte olduğunu sav etmiştir.
B. Kıymetlendirme
Anayasa Mahkemesi, olayların müracaatçı tarafından yapılan türel nitelendirmesi ile bağlı olmayıp olay ve olguların türel tavsifini kendisi takdir eder (Tahir Canan, B. No: 2012/969, 18/9/2013, § 16).
Anayasa Mahkemesi evvelki kararlarında sendika kararı üzerine yapılan hareketler üzerine uygulanan disiplin cezalarında şahısların sendika hakkına müdahalede bulunulduğunu kabul etmiş ve şahısların mesleksel çıkarlarına ait sendika kararları çerçevesinde yapılan aksiyonlarda sendika hakkının devreye gireceğine karar vermiştir (Tayfun Cengiz, B. No: 2013/8463, 18/9/2014; Mehmet Çağdaş Serttaş, B. No: 2013/8516, 6/1/2015; Nihat Çan, B. No: 2013/8745, 6/1/2015; Ayşe Yılmaz, B. No: 2013/8805, 6/1/2015; Selma Baş, B. No: 2014/1946, 6/1/2015; Hayati Aktop ve başkaları, B. No: 2014/4199, 10/6/2015; Selma Demir Taze, B. No: 2014/7668, 10/6/2015; Abidin Aydın Tüfekçi, B. No: 2013/1315, 15/4/2015).
Somut olayda müracaatçının üniversitede araştırma vazifelisi olarak misyon yapmakta iken akademik ve idari çalışanla birlikte üyesi olduğu Sendika ismine tanıtım masası kurarak el ilanları dağıttığı anlaşılmaktadır. Müracaatçı, müracaat formu ekinde Sendika üyesi olduğuna dair evrak sunmuş olmakla birlikte aksiyonunun sendikal faaliyetle bir halde ilgili olduğunun değerlendirilebilmesine imkan tanımak maksadıyla ilgili Sendikanın bu husustaki hareket kararını ya da en azından kendisinin üyesi olduğu Sendikanın işyeri temsilcisi yahut yöneticisi olduğuna dair bir belgeyi ibraz etmemiştir.
Açıklanan nedenlerle müracaatçının tezlerinin sendika hakkı kapsamında değil bir bütün olarak söz özgürlüğü kapsamında incelenmesi gerektiği değerlendirilmiştir.
Anayasa’nın 26. unsurunun ilgili kısmı şöyledir:”Herkes, niyet ve kanaatlerini kelam, yazı, fotoğraf yahut öbür yollarla tek başına yahut toplu olarak açıklama ve yayma hakkına sahiptir. Bu hürriyet resmi makamların müdahalesi olmaksızın haber yahut fikir almak ya da vermek özgürlüğünü de kapsar…
Bu hürriyetlerin kullanılması,… kamu tertibi, … emelleriyle sınırlanabilir. “
30/3/2011 tarihli ve 6216 sayılı Anayasa Mahkemesinin Kuruluşu ve Yargılama Tarzları Hakkında Kanun’un “Bireysel müracaatların kabul edilebilirlik koşulları ve incelenmesi” kenar başlıklı 48. unsurunun (2) numaralı fıkrası şöyledir: “Mahkeme, Anayasanın uygulanması ve yorumlanması yahut temel hakların kapsamının ve sonlarının belirlenmesi açısından değer taşımayan ve müracaatçının kıymetli bir ziyana uğramadığı müracaatlar ile açıkça destekten mahrum müracaatların kabul edilemezliğine karar verebilir.”
Müracaatçı, tanıtım masası kurmak ve el ilanları dağıtmak aksiyonunu yönetimden müsaade almaksızın gerçekleştirmiştir. Bunun üzerine yönetim ilgili Yönetmelik’in 5. unsuruna nazaran (bkz. § 14) müracaatçının fiilinin uyarma cezası gerektirdiğini tespit etmiş fakat müracaatçının olumlu sicile sahip olması nedeniyle tıpkı Yönetmelik’in 16. hususu uyarınca (bkz. § 15) süreç yapmaya karar vermiştir. Müracaatçının fiiline karşılık gelen disiplin cezası olan uyarma cezası en hafif ceza olduğundan ve 16. husustaki düzenlemeye nazaran bir alt cezanın uygulanması gerektiğinden idarece cezai nitelikte olmamak üzere müracaatçının uyarılmasına ve tekrarı halinde süreç yapılmasına karar verilmiştir.
Bir kamu görevlisinin rastgele bir fiil yahut davranışından ötürü disiplin cezası niteliği taşımayan bir halde yazılı olarak ikaz edilmesine ait süreçlerin icrailik niteliğini haiz olduğu kıymetlendirilerek idari davaya husus edilebileceği kabul edilmektedir (Ali Diren, B. No: 2015/13108, 18/4/2018, §§ 43, 44). Münasebetiyle somut olayda müracaatçının yazılı olarak ikaz edilmesiyle tabir özgürlüğüne yönelik bir müdahale bulunulduğu sonucuna ulaşılmıştır.
Kelam konusu müdahaleye ait olarak somut olayda müracaatçının savlarının kabul edilebilirlik kriterlerinden olan anayasal ve şahsî ehemmiyetten mahrum olma kriteri tarafından incelenmesi gerekir.
Anayasal ve şahsî ehemmiyetten mahrum olma kriterine ait genel unsurlar Anayasa Mahkemesi Genel Kurulunca tespit edilmiştir (K.V. [GK], B. No: 2014/2293, 1/12/2016, §§ 47-68).
Kanun’da anayasal ve ferdî ehemmiyetten mahrum müracaatların kabul edilemez bulunabilmesi için iki şart öngörülmüştür: Anayasal değer olarak isimlendirilebilecek olan birinci şart müracaatın Anayasa’nın uygulanması ve yorumlanması yahut temel hakların kapsamının ve hudutlarının belirlenmesi açısından kıymet taşımaması, ferdî ehemmiyet olarak isimlendirilebilecek olan ikinci şart ise müracaatçının değerli bir ziyana uğramamasıdır (K.V., § 57).
Birinci şart olan anayasal ehemmiyet kriteri iki ölçütten oluşmaktadır. Birincisi, müracaat anayasa hukuku açısından ve temel hakların sonlarının belirlenmesi bakımından kıymet arz eden problemlere dair ise anayasal bakımdan kıymetlidir. Müracaat konusunun Anayasa yargısı aracılığıyla toplumun geneline, kamu gücünün aksiyon ve süreçlerine ve ülkedeki hukuk birikimine yapacağı katkı anayasal değerdir. Müracaat konusunun hangi haklarla ilgili olduğu, müracaatın Anayasa’nın yorumlanmasına yapacağı katkı, genel yapısal sıkıntılara işaret edip etmediği dikkate alınmalıdır (K.V., § 61).
Anayasal ehemmiyet kriterinin ikinci alt ölçütü ise anayasanın uygulanması ölçütüdür. Bu ölçüt anayasaya hürmet gösterilmesiyle direkt ilişkilidir (K.V., § 64). Bu şart sağlanmaz ise zararın ölçüsünün yahut uyuşmazlığın anayasal ve temel haklar bağlamındaki ilkesel boyutunun bir kıymeti olmayacaktır. Düşük ziyanlı bir müdahale yahut ilkesel olarak değer arz etmeyen bir problem bile anayasaya hürmet o denli gerektiriyorsa temelden bir kararla sona erdirilecektir. Diğer bir deyişle Anayasa tarafından tanınan temel hakların ve özgürlüklerin korunmasındaki fayda, müracaatçının ferdi faydasının ötesine geçtiği takdirde kabul edilemezlik kararı verilemeyecektir.
İkinci şart ise ferdî kıymet kriteridir. Şahsî kıymet, müracaat konusunun müracaatçı tarafından ne kadar önemsendiğinden bağımsızdır ve müracaatçının ferdî şartları ile sıkı bir alakası vardır. Öbür bir sözle şahsî değer şartı, müracaatçının kıymetli bir ziyana uğramamış olmasını söz eder. Bu şart, somut olayın müracaatçının şahsî durumu üzerindeki olumsuz tesirinin derecesiyle ilgilidir (K.V., §§ 66, 67) .
Somut olayda ortaya çıkan şahsî zararın değerli olup olmadığını müracaatçının subjektif algısı belirlemez. Bu konu müracaatçının içinde bulunduğu şartlar da dahil olmak üzere her olayın kendine mahsus şartları dikkate alınarak ve objektif datalardan hareket edilerek Anayasa Mahkemesi tarafından kıymetlendirilir (K.V., § 67). Her halde argüman edilen zararın müracaatçının ferdî hayatı üzerinde kayda bedel bir tesiri olmalıdır. Kelam konusu ziyan ekonomik olarak belirlenebilir nakdî bir meblağ olabileceği üzere maddi olmayan bir ziyan da olabilir (K.V., § 68). Lakin her halde mümkün bir kabul edilemezlik kararının müracaatçı açısından bilhassa ağır sonuçlar meydana getirmesi gerekir. Bununla birlikte müracaatçı için sorunun sadece subjektif değerinin ağır bastığı müracaatlar kabul edilemez bulunacaktır.
Mevcut müracaatta müracaatçı, müsaadesiz tanıtım masası açması ve el ilanları dağıtması üzerine disiplin cezası niteliğinde olmayan fakat emsal durumlarda ileride yönetimin yaklaşımını etkileyebilecek yazılı ikazla uyarılmıştır. Olayın şartları objektif biçimde incelendiğinde kelam konusu yazılı ikazın müracaatçının şahsî ömründe ve mesleğinde disiplin cezalarıyla tıpkı derecede bir tesir doğurduğu söylenemez. Müracaatçı bu türlü bir tesirin doğduğunu ve hasebiyle kendisi açısından ferdî kıymetini gösterebilmiş de değildir.
Sonuç olarak müracaatçı tarafından ileri sürülen konuların genel bir meseleye işaret etmediği, Anayasanın uygulanması ve yorumlanması yahut temel hakların kapsamının ve sonlarının belirlenmesi açısından da ehemmiyet taşımadığı sonucuna varılmıştır. Ayrıyeten müracaatçının öne sürdüğü konular ile müracaatın şartları da Anayasa Mahkemesinin müracaatçının kıymetli bir ziyan uğradığına karar vermesi açısından kâfi görülmemiştir.
Açıklanan münasebetlerle müracaatın bu kısmının anayasal ve ferdî kıymetten mahrum olması nedeniyle kabul edilemez olduğuna karar verilmesi gerekir.
Açıklanan münasebetlerle; A. Söz özgürlüğünün ihlal edildiğine ait argümanın anayasal ve şahsî kıymetten mahrum olması nedeniyle KABUL EDİLEMEZ OLDUĞUNA,
B. Yargılama masraflarının müracaatçı üzerinde BIRAKILMASINA 6/3/2019 tarihinde OYBİRLİĞİYLE karar verildi.